Wist je dat een hap die je nu in Amsterdam eet al ruim 30 duizend kilometer heeft afgelegd, terwijl er lokaal veel voedsel wordt geproduceerd? En realiseer je je dat een vijfde van alle wegtransport in de stad voedsel vervoert?
Dat geeft toch een andere smaak aan ons voedsel.
Dat moet toch slimmer kunnen?
Laten we kijken naar logistiek. Op dit moment is de regionale distributie van lokaal geproduceerd voedsel te kostbaar omdat dit niet efficiënt gebeurt. De globale voedselindustrie is daarentegen door een goed werkend systeem en schaalgrootte goedkoper. Hierdoor verdwijnt lokaal geproduceerd voedsel nu vaak eerst in de globale keten, om vervolgens weer terug te keren naar de stad.
Een vervuilende omweg.
Maar stel.
Dat lokale boeren, in plaats van alle producten naar de groothandel te brengen, 20% van hun productie direct bezorgen bij een lokaal distributiecentrum. En stel dat dit distributiecentrum op maat gesneden ladingen samenstelt die met elektrische boten worden vervoerd naar de afnemers in de stad.
Zo’n distributiemodel kan niet door één partij worden gerealiseerd, maar is het resultaat van een samenspel van bedrijfsleven, overheid en onderwijs. Veel bedrijven staan voor een transitie, die ze elk alleen niet kunnen verwezenlijken. Zo wil het energiebedrijf naar duurzame energieopwekking en wil de haven de kolenoverslag beperken. Mogelijk dat de vrijgekomen ruimte in de haven ruimte biedt voor duurzame energieopwekking?
Rabobank staat klaar om partijen die samen sterker door een transitie komen bij elkaar te brengen en waar nodig te financieren. Dus kom maar op met jouw plan voor een distributieketen met schone elektrische boten of een duurzame energiecentrale op biomassa of wie weet wel waterstof.
Want hoe mooi zou het zijn als we onder de verbindende kracht van voedsel – en eten doen we allemaal! – ook de energietransitie, de mobiliteitsagenda en het circulaire verdienvermogen in onze regio een zet in de goede richting kunnen geven?
Doe je mee?
Prof dr Barbara Baarsma
